KAZIMIERZ KIREJCZYK (1910-1986
” Patrzył i widział, słuchał i słyszał… Takim był…”
Kazimierz Kirejczyk to postać wielce znacząca dla rozwoju pedagogiki specjalnej w naszym kraju. Był wybitnym uczonym, nauczycielem-praktykiem, działaczem społecznym na rzecz ludzi niepełnosprawnych.
Swoje całe życie poświęcił problematyce pedagogiki specjalnej i szkolnictwa specjalnego. Był człowiekiem niezwykle aktywnym. Pracował naukowo, pisał artykuły do prasy pedagogicznej, wydawał książki (np. „Głusi – wybrane zagadnienia”, „Pomoc dzieciom mającym trudności w nauce”, „Upośledzenie umysłowe – pedagogika”), wygłaszał referaty na zjazdach i konferencjach zarówno w kraju, jak i zagranicą, prowadził wykłady dla studentów, przyszłych nauczycieli. W 1973 r ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę, ale do końca życia prowadził zajęcia ze studentami Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej (obecnie Akademii Pedagogiki Specjalnej) w Warszawie.
Za pracę i działalność na rzecz osób niepełnosprawnych otrzymał wiele odznaczeń, nagród i wyróżnień, na które zasłużył całym swoim życiem. Był nie tylko wybitnym pedagogiem, uczonym i praktykiem pozwalającym zrozumieć istotę i konsekwencje niepełnosprawności, ale także życzliwym i skromnym człowiekiem. Pozostawił po sobie nie tylko dzieła, z których do dziś korzystają studenci i nauczyciele, ale wdzięczną pamięć ludzi, z którymi i dla których pracował.
Dorobek naukowy Kazimierza Kirejczyka stał się źródłem wiedzy dla następnych pokoleń nauczycieli szkół specjalnych. Pozostawione książki i artykuły są aktualne i wciąż zyskują na znaczeniu. Są one zaproszeniem do myślenia, pozwalają odnajdywać związki między wieloma przejawami otaczającej nas rzeczywistości, uczą szacunku i tolerancji. Każdy, kto chce być dobrym nauczycielem, powinien spróbować wspólnej drogi razem z Kazimierzem Kirejczykiem.